Ocak 1915’te son yüzyılın en acı olaylarından birini yaşadık.Altmış bin vatan evladı donarak şehit oldu. Toplamda ise şehit sayımız yetmiş sekiz bin. On binlerce vatan evladının nefesinin buz tuttuğu yerin adı Sarıkamış…
Başkumandan vekili Enver Paşa, Alman Genelkurmayının yönlendirmesiyle, doksan bin kişilik orduyla, RuslarıAllahuekber dağlarından aşarak vurmayı ve Kars ‘ı yeniden vatan topraklarına katmayı hedeflemişti.Sarıkamış Harekâtı, Türk tarihinin en acı savaşlarından biridir. Vatan topraklarını savunmak için yola çıkan kahramanlarımız, zor koşullara yenik düşerek yanlış taktik neticesinde şehit oldu.
Allahuekber dağlarının iki bin üç bin rakımlı geçitlerinde ısı sıfırın altında 30 dereceye kadar düşüyordu. Türk askerlerinin büyük bölümü ise çölden gelmişti ve üzerlerinde yazlık üniformalar vardı.
Çukurovalı Memik, Diyarbakırlı Ahmet, Konyalı Mehmet, Alanyalı Hasan, Maraşlı Ökkeş, Urfalı Halil ve daha kimler kimler yola revan oldular. İstikamet Sarıkamış, Kar, tipi yollarını, buz gibi hava nefeslerini kesti. Geçit vermedi, ölüm kustu Allahuekber Dağları.
Rus Kafkas Ordusu Kurmay Başkan Vekili Dük Aleksandroviç Pietroviç Sarıkamış’ta gördüklerine anılarında şöyle yer vermiş:
“İlk sırada diz çökmüş dokuz kahraman. Mavzerleriyle nişan almışlar, tetiğe asılmak üzereler ama asılamamışlar… İkinci sırada cephane taşıyanlar var, sandıkları bir avuçlamışlar ki, kâinattan hırslarını almak istiyor gibiler. Öylesine kaskatı kesilmişler… Ve sağ başta Binbaşı Nihat… Dimdik ayakta, başı açık, saçları beyaza boyanmış, gözleri karşıda…Allahuekber dağlarındaki son Türk müfrezesini teslim alamadım. Bizden çok evvel, Allah’larına teslim olmuşlardı.”
Kurşun sıkamadan donduk,
Bembeyaz öldük.
Sessizdi kar beyaz ölüm…
Karı kefen eyledik,
Her zemheride yandık.
Tatlıydı ay ışığında ölüm…
22 Aralık 1914 tarihinde başlayan Sarıkamış Harekatı toplamda 18 gün sürdü.Savaştan sonra İstanbul'a dönen Enver Paşa uzun bir süre Sarıkamış hakkında herhangi bir haber,bildiri veya yayın yapılmasını engelleyerek sansür uygulamış ve Osmanlı halkı savaşta olup bitenleri uzun yıllar sonra öğrenebilmiştir.
Ölüme yürüyen kefensiz kahramanlarımızı unutmadık,unutmayacağız.Siz dondunuz biz yanıyoruz. Aradan yüz beş yıl geçse de kardan örtüyü kefen eyleyenlerin acısı yüreklerimizde hala tazeliğini koruyor.
Rahmet, minnet ve saygıyla.